A peregrinación xacobea atraeu na Idade Media a xentes e sociedades de toda Europa; tamén da “afastada Europa”.

Un roteiro que seguiron os peregrinos que chegaron á costa coruñesa en barco ata Santiago de Compostela. Un camiño cheo de patrimonio e historia, predominando o verde e a calma.

Este camiño naceu en plena Idade Media por unha combinación de motivos espirituais e loxísticos, froito dunha hábil fusión de transporte comercial e de pasaxeiros que permitiu que moitos fieis de Gran Bretaña, Irlanda ou do norte de Europa embarcasen en navíos mercantes para visitar a tumba do Apóstolo. Tras baixar a porto iniciaban un curto itinerario por terra ata Compostela, xa fose en cabalerías ou a pé, que hoxe en día se recuperou e que se coñece como Camiño Inglés.
Dita denominación oficial, como é lóxico, non acaba de compracer aos peregrinos irlandeses, que reivindican que este roteiro debería chamarse “dos ingleses e os irlandeses”, pois ambas as nacionalidades achegaron similar número de peregrinos, á luz dos datos que constan nos rexistros de navíos que fondeaban ou partían nos diferentes portos.